Literackie Zawroty Głowy: Upiorne Muchomory

Dzisiaj, z racji niedostatków czasowych, wrzucam wiersz "Upiorne muchomory". Wzięła się z niego nazwa wydawnictwa, które opublikowało "Szarlotkę". Oficjalna strona wydawnictwa to www.upiornemuchomory.pl.

W upiornym zagajniku, o jesiennej porze, 

Wyrosły ogromne upiorne muchomory. 

Od razu je obsiadły muchowe potwory, 

Niczym straszliwe, czarne, wielkookie zmory 

I tocząc ze sobą zażarte, głośne spory 

Walczyły o miejsce na swoim muchomorze.

Wkrótce muchomory straciły blade cętki 

I zamiast nich straszyły czarnymi plamami, 

Co były niczym więcej, jak tylko muchami, 

Które, wielkimi żywiąc się kapeluszami, 

Muchowymi się w końcu stały upiorami, 

Spotykając tym samym własny koniec prędki.

Kto żywi się upiorem, upiorem się staje; 

Morał z tego taki, by każdą życia zmorę, 

Która zatruwa nam i dzień, i nocną porę, 

Odsunąć od siebie i zwalczyć to, co chore – 

W przeciwnym razie sami będziemy upiorem, 

Żywiąc się trucizną, co zwykły chleb udaje.

Chcesz przeczytać "Szarlotkę"?